De eerste John Wick kwam een beetje uit het niets. De huurmoordenaar die achter de moordenaars van zijn hond aangaat oogstte wereldwijd positieve reviews en Keanu Reeves had na The Matrix Neo weer een rol die op zijn lijf geschreven was. Weinig spraakzaam maar zeer flexibel.

Chapter 2 pakt de draad op waar we gebleven zijn. Wick haalt nog even zijn auto op bij de familie van de gedecimeerde Russische gangsters en wordt hierna verplicht een oude schuld in te lossen. Hij wordt verraden en dat moet je niet doen bij John Wick. Badguys worden per dozijn overhoop geschoten. Vaak eerste een paar keer in het lijf om vervolgens het onvermijdelijke genadeschot in het hoofd te krijgen. Nee, John Wick is nog steeds geen film voor watjes.

Het doet mij goed dat in een wereld die vergeven lijkt door actiefilms die draaien om mannen en vrouwen in felle kleuren en een cape we een ouderwetse acties reeks voorgeschoteld krijgen. Eentje die een waar eerbetoon is aan de meester John Woo en zijn Gun-fu films. Mensen die vrolijk worden van John Wick moeten ook eens op zoek gaan naar The Killer, A Better Tomorrow en Bullet in the Head. Daar begon het allemaal mee. Tot die tijd is John Wick Chapter 2 verplichte kost. Fantastische film in zijn genre.